‘Als sociaal werker is het al lastig alle regelingen te begrijpen. Laat staan hoe dat is voor nieuwe Nederlanders.’
Inmiddels werkt Nadin als orthopedagoog, maar via haar baan als jeugdconsulent in het sociaal wijkteam van Zwolle ontdekte ze dat het voor nieuwe Nederlanders erg ingewikkeld is om alles netjes te regelen. Naast het bieden van hulp bij de theoretische kant, het invullen van formulieren, wilde ze ook praktisch mensen helpen mee te komen in de maatschappij. En daar kwam 2,5 jaar geleden ParticipatieMaatje om de hoek kijken.
Als Nederlander weet je ook niet allemaal hoe het werkt. Sommige dingen zijn al voor je geregeld door een ander. Sommige dingen hoef je niet eens te regelen.
Voor nieuwe Nederlanders is dat wel anders. Zo moest het Eritrese gezin dat ze begeleidt voor 4 verschillende instanties salarisstroken inleveren. En er zijn vaak gegevens die uit het land van herkomst moeten komen en die verbinding is ook niet altijd even snel gelegd. Dit maakt het ingewikkeld.
Zoals voor velen is de impact van het corona-virus groot. Zo kwam het vrijwilligerswerk, dat de moeder van het gezin deed in het café van een verzorgingstehuis, stil te liggen. Hierdoor nemen haar sociale contacten af, wat erg belangrijk is voor het leren van de Nederlandse taal. Ze wil heel graag een opleiding doen, maar dan moet ze wel eerst beter de Nederlandse taal spreken. Door met haar Nederlands te blijven praten, blijft ze daarin gelukkig nog wel vooruitgaan. “Het mooie is dat ze niet bij de pakken neerzitten en hard hun best blijven doen.”.
Hoewel Nadin in het dagelijkse leven werkt als hulpverlener is er voor haar in dit vrijwilligerswerk een duidelijke scheidslijn. “Als professional zie ik de mensen niet buiten werktijd, als maatje zijnde wel. Het is geen werk, maar het zijn ook geen vrienden.”
Toch is er bij Nadin en het Eritrese gezin een mooie vriendschap ontstaan. Dat komt door de enorme gastvrijheid van het gezin.
Ik vind het super fijn om bij hen te zijn. Er hangt een hele relaxte sfeer. Ik voel me daar welkom, ze vragen altijd hoe het met mij gaat en ik mag altijd mee eten. Doordat ze zo ontspannen en gastvrij zijn, voelt het gelijkwaardig. Ze hebben mij bijvoorbeeld ontzettend lekker leren koken. Natuurlijk kom ik daar om te helpen. Het zal dan ook nooit helemaal gelijkwaardig zijn als vrienden. Maar ik krijg er zoveel voor terug, dat is het allermooiste.
Nadin raadt anderen zeker aan zich ook aan te melden als maatje. “Het is zo mooi om te doen. Mensen die er zelf niet zo goed uitkomen kunnen onze hulp hard gebruiken. Daarnaast kan je ook weer veel van hun leren. Al is het alleen al het lekkere eten. Ik gun iedereen om zoiets te doen, omdat je er zelf zoveel van leert.”.
Wil jij je ook inzetten als ParticipatieMaatje? Je bent van harte welkom! Meer informatie over dit project en het vrijwilligerswerk vind je via onderstaande button.
