‘Maatjes lieten mij welkom en weer normaal voelen, dat gun ik een ander ook.’

Mahfuz komt uit Koerdistan en woont nu officieel 3 jaar in Nederland. Terugkijkend op de eerste maanden leefde hij in een nachtmerrie. Als asielzoeker in procedure heeft hij de eerste 3 maanden doorgebracht in het detentiecentrum Schiphol, daarna kwam hij in een AZC terecht. Hij leefde daar met veel goede mensen, maar helaas ook slechte mensen. Mensen die hun menselijkheid waren verloren. Hopeloos waren. Crimineel en asociaal. Ieder met hun eigen achtergrond. Hij zat psychologisch gezien, dan ook diep in de put.

Maar gelukkig was daar bij AZC Hardenberg het buddyproject. “Zij lieten ons weer normaal voelen”. Zij hielpen hem met zijn papieren en vonden een huis voor hem in Zwolle, waar hij nu zelfstandig woont. Op de vraag hoe hij een baan kon vinden, verwezen ze hem naar de JobGroup van Stichting Voor Elkaar Zwolle, waarmee hij vervolgens zelf contact opnam.

Daar leerde hij meer over de Nederlandse cultuur, hoe je je CV en LinkedIn op orde maakt en hoe je een baan vindt. Zo kwam hij ook in contact met Robert, ParticipatieMaatje

Mahfuz (links) en Robert (rechts)
Foto: Hans en Lidy Fotografie

“Aan het einde van de JobGroup gaven ze aan: als je wilt, kunnen wij je in contact brengen met iemand die je helpt de weg te wijzen in Zwolle. Daar was ik heel blij mee. En zo ontmoette ik Robert, hij heeft mij veel dingen laten zien en geleerd. Zo ging hij met me mee naar afspraken en heeft hij mij geholpen met mijn allergie. Het gaf mij een heel fijn gevoel. Ik ben niet alleen. Ik kan verder.”

Het lijkt misschien niet alsof je iemand helpt, maar het helpt echt. Het hoeft ook niet moeilijk te zijn. “Ik had een gezondheidsprobleem. Robert zei 3 simpele woorden waar ik enorm mee was geholpen.”.

En die baan? Die heeft hij gevonden! Nog niet de perfecte baan, want Mahfuz zou graag zijn voorgaande beroep als journalist weer willen uitoefenen. In Koerdistan schreef hij artikelen voor de krant. Af en toe vloog hij zelfs naar Amerika om interviews af te nemen. Maar voordat hij dat kan doen, moet hij van zichzelf eerst goed Nederlands leren spreken. En daar is hij dan ook druk mee bezig. 3 dagen in de week krijgt hij Nederlandse les. De rest van de week werkt hij op de heftruck als magazijnmedewerker in een fabriek. Dit is dan wel niet het meest uitdagende werk, maar voor hem heel belangrijk, “ik ben goed opgeleid, ik wil dan ook geen geld aan hoeven nemen van de gemeente. Ik wil op mijn eigen benen staan.”, aldus Mahfuz.

Omdat hij zelf zoveel aan de hulp heeft gehad heeft hij zich nu zelfs aangemeld als ParticipatieMaatje. Wie hij moet helpen, maakt hem niet uit.

“Over 2 dagen heb ik een afspraak. Ik weet niet wie het is en waar hij of zij vandaan komt. Dat is ook niet belangrijk. Als we dezelfde taal spreken, is het geen probleem voor mij. Door de maatjesprojecten voelde ik mij weer welkom en voelde ik mij weer normaal, dat gun ik een ander ook”.

Mahfuz Yildiz

Ook benieuwd naar de ervaringen van Robert? Lees zijn verhaal hier.

Geïnspireerd geraakt door dit verhaal en wil jij je ook inzetten als ParticipatieMaatje? Je bent van harte welkom! Meer informatie over dit project en het vrijwilligerswerk vind je via onderstaande button.

Hulpvrager en ParticipatieMaatje Mahfuz
Foto: Hans en Lidy Fotografie